Halfway my Zambian adventure!!

Precies op de helft: 3 maanden in Zambia en daar zit ik dan.. binnen! Het doet buiten NIETS anders dan regenen en de zon heeft zich al 3 dagen geen seconde laten zien! Genoodzaakt zit ik met dikke sokken en een warm vest aan de thee, te ontkennen dat dit Hollandse hondenweer zich de komende maanden voortzet! De Zambiaanse winter begint hier ‘normaal gesproken’ eind april tot juni en dit betekent dan met name dat het ’s ochtends en ’s avonds wat frisser is, maar de zon zich overdag nog gewoon laat zien. Helaas.. nu even niet!

Vorige week stond geheel in het teken van onze jaarlijkse bestuursvergadering, oftewel de AGM (Annual General Meeting). Al weken keken we hier naar uit, want zou een behoorlijk belangrijke dag gaan worden. Want hoeveel van onze 26 leden organisaties zouden er naar de vergadering komen en zich hiermee daadwerkelijk committeren aan ons netwerk? Hiernaast was het de bijeenkomst waar voor een permanente Board of Directors zou worden gestemd en de zogenaamde “Constitution” (algemeen beleidsplan van de organisatie) werd gevalideerd door alle leden. Dit betekent dat we officieel zijn en alle concepten van de afgelopen weken/maanden, de prullenbak in kunnen, er een permanent bestuur en een bestand van gecommitteerde leden is die betalen voor hun membership.. oftewel een soort van stabiele basis waaruit het netwerk zich verder kan uitbreiden.
klinkt goed he?! Maar vergeet niet...This is Africa! En een dag zonder verassingen bestaat hier niet! De dag vóór deze AGM hoorde we namelijk om 16:00 uur ’s middags dat de fondsen, om deze hele dag te financieren, definitief niet op de rekening stonden en dit pas de week erna gestort kon worden door onze donor! Dit door het gebrek voor een aantal handtekeningen, allerlei goedkeuringen en een enorme bureaucratische rompslomp, waardoor de betalingsopdracht te laat gegeven was! 

Even voor jullie beeldvorming: Er was een vergaderruimte met lunch gereserveerd voor 33 personen, 12 leden vanuit heel Zambia waren al uren onderweg naar Lusaka en de overnachting voor deze mensen was al geboekt!!
Deze dag MOEST doorgaan en dus: Crisisvergadering met Rodney en Bob, mijn collega’s. Alle opties bekeken en even leek de enige optie de vergadering geheel af te blazen. Buiten het feit dat de locaties en overnachtingen direct betaald moesten worden, we alle leden ook de zogenaamde “sitting allowance” (een vergoeding die men krijgt, puur omdat met bij de vergadering aanwezig is) en “travel allowance” (reiskosten) moesten betalen. Even heel spannend, maar met wat onderhandelingen met de Lodge en een goede berekening en inschatting van de kosten, waren we eruit.. de AGM kon doorgaan.. YES!! Na een lange dag, die rond 21:00uur eindigde, was mijn eerste officiële stress-dag in Zambia een feit!

De AGM zelf verliep naar Zambiaanse begrippen redelijk soepel. Voor mijn begrip op bepaalde momenten een langdradig en rommelig geheel, zonder structuur. Ik heb inmiddels heel wat vergaderingen bijgewoond en raak niet aan het feit gewend dat het voornamelijk veel onnodig veel tijd kost. Zo bestaat het doornemen van de notulen van de vorige vergadering hier uit twee delen. 1) Het doorlezen van de gehele notulen op taalfouten en zinsopbouw, waarbij er zelfs over punten en komma’s gepiept wordt! 2) Het wederom doorlezen van de notulen op inhoudelijke zaken, waarop met nauwelijks iets heeft aan te merken..! Van actiepunten vaststellen voor een volgende vergadering heeft men hier niet eerder gehoord. 

Eerder die week een vruchtbare vergadering gehad bij “Zamtel”, de grootste telecomproviders van Zambia, waar we een afspraak ‘gescoord’ hadden, om een samenwerkingsvoorstel te doen. Nu we wat geld opzij hebben gezet voor het plegen van telefoontjes naar bedrijven, hopen we afspraken te maken om onze organisatie te introduceren wat uiteraard moet leiden tot een samenwerking. Net als in Nederland is het ook hier lastig om ergens ‘binnen’ te komen en was Zamtel dus ons eerste succes, waarvan er hopelijk nog vele volgen!

Ik werd gevraagd of ik zondag wilde meesporten in een weeshuis, net buiten Lusaka. Volleybal en voetbal met alle kinderen van het weeshuis, dat is opgericht door een Amerikaanse vrouw en iets weg heeft van het SOS Kinderdorpen-concept, waar ieder huis een moeder heeft die zich over de kinderen ontfermt. In ieder huis woont er naast een moeder, die voornamelijk schoonmaakt, een groep van ongeveer 12 kinderen in de leeftijd van 6-18 jaar. Op het terrein waar ze wonen staan ongeveer 5 huizen en is er ook een school, verder is er een ruime speelplaats en lijkt het dat deze kids het over het algemeen redelijk ‘goed’ getroffen hebben. Dit nadat ze om verschillende redenen wees geworden zijn en er dus nare verhalen schuilen achter deze mooie en blije gezichtjes. Geweldige ervaring en hoop vaker een dagje mee te kunnen sporten met deze schatjes! (zie foto’s).

Ondanks dat ik hier geen tv of radio heb, het is me zeker niet ontgaan.. “The trial of Oscar Pistorius”; een Zuid Afrikaanse moordzaak die naast uiteraard “The missing Malaysian plane” in bijna heel Zuidelijk Afrika hét gesprek van de dag is.
Kost samengevat: Oscar Pistorius is een Zuid Afrikaanse (gehandicapte) sportman, die zijn vriendin, een model Reeva Steenkamp in de vroege ochtend van 14 februari (how romantic!) dit jaar in zijn eigen huis om het leven heeft gebracht. Hij heeft welliswaar bekend, maar gaf aan dat hij dacht dat zij een inbreker was! De gehele rechtzaak, oftewel Soap is live te volgen op internet en tv. Oftewel, GTST eat-your-heart-out! Pfft..zijn er dan echt geen belangrijkere dingen om je druk over te maken in Afrika..?!

Zo staat het paasweekend natuurlijk voor de deur.. ja ook hier in Christelijk Zambia. Dacht ik het deze keer eens zónder heerlijke chocolade eieren en –haasjes te doen.. NOT! Ook hier heb ik de afgelopen weken al wat van deze heerlijke verleidingen in de supermarkt moeten weerstaan om de extra paas-kilo’s te vermijden!
In plaats van een mijn jaarlijkse paas-ontbijt met mijn lieve familie, vier ik dit heilige feest dit jaar tijdens het 3-daagse “Siavonga Music Festival”, waar zowel lokale- als internationale bands, DJ’s en verschillende live bands en artiesten het Zambiaanse podium betreden. Naar horen zeggen hét festival van het jaar en daarom een MUST om dit mee te gaan maken. Festival terrein grenst aan het grote “Lake Kariba”, met daarbij een klein strandje. Heerlijk vooruitzicht, dus hopen op veel warme Zambiaanse zonnestraaltjes!

Ik kan me bijna niet voorstellen dat ik alweer op de helft van mijn avontuur ben. Al met al kan ik het samenvatten als een geweldige tijd, waarin ik veel (leuke maar ook minder leuke) nieuwe mensen heb leren kennen, vrienden heb gemaakt en deze ook weer heb uitgezwaaid, voor de nodige hete vuren heb gestaan en genoeg (werk)frustraties heb gehad, maar zeker geniet van het land en alle Afrikaanse straattaferelen, maar hiernaast natuurlijk ook verschrikkelijk veel armoede heb gezien. Ik heb ervaren hoe het is om met weinig middelen, er het beste van te maken en creatief te zijn en na 3 hele maanden kan ik zeggen dat ik mijn draai op het werk helemaal gevonden heb en ook echt vooruitgang boek, productief ben en het idee heb dat dingen veranderen en ik het meer in eigen hand heb. Daar waar ik in het begin nog steeds zoekende was en het soms wat uitzichtloos leek, doordat alles leek stil te staan en er geen zichtbaar resultaat was. Oftewel..  Fully enjoying the Zambian way of life!

Happy Easter everyone!! Enjoy!

X Minoek